De Bruiloft II/ Hawaii/ Ronardo & Moyra/ Gesprek met Caine

“Eigenlijk is het feest wel leuk,” zegt Fiona tegen Ronardo, “eigenlijk komen we nooit zo op dit soort gelegenheden. Maar vandaag zijn er wel veel interessante figuren, en allemaal bij elkaar. Heb je al met je vader gepraat?”
“Nee, nog niet.”
“En met de bruid en bruidegom gepraat?”
“Ook nog niet echt.”
“Dan ga ik NU even met Gérard praten.” Ze staat op, loopt diens richting uit, pikt onderweg Henry op en samen staan ze even later te praten met Gérard en Lucia.

Rhexenor is net getrouwd en blij. De meeste mensen kent hij wel. Hij let op de ruziënde partijen. Nicolas loopt mensen uit te dagen inmiddels, hij is al een paar keer vlak voor Julian langs gelopen en gaat vlak bij Llewella staan.

Er komt een jongen van een jaar of 15 naar Rhex toe. De knul komt hem wel bekend voor, maar waarvan ook weer...
“Rare mensen hier, hè?” zegt de jongen. “Ik denk dat je straks veel moeite moet doen mijn zus goed te beschermen. Wat vond je van ons kado? Het was minder duur dan de andere… het aardewerk heb ik zelf gemaakt.”
Rhex weet nu te maken te hebben met Dyenne’s broer en gaat samen met hem de kadoos bekijken. In de tent staan een aantal ietwat mislukte urnen. Maar aangezien dat in Rhex’ Griekenland juist mode is, is dat wel leuk. Hij prijst zijn schoonbroer. De jongen is in dienst bij een pottenbakker. Zijn vader en moeder zitten er mee dat ze geen bruidsschat konden meegeven, de houten kistjes die ze gaven was een aanbieding…
“De speech van Jon was wel leuk hè? Helaas vertelde hij niet eens dat Dyenne altijd in haar blote kont rond liep toen ze 3 was. Enne, heb je nog meer vrouwen? Dat zei Random toch?
Eigenlijk heeft Dyenne nu wel geboft, dankzij jou hoeft ze nu geen borden te wassen en te koken. Nu hoeft ze alleen nog maar thee te drinken. Weet je eigenlijk wel hoe ik heet? Ik heet Sjors.”
Rhexenor doet alsof hij dat inderdaad nog wist, maar de jongen gelooft het niet zo. Niet dat hij het erg vindt. Hij wijst op Flora
“Wie is dat lekkere stuk? Daar wil ik wel kennis mee maken.” Ze staat nu grapjes te maken met Despil.
“Is dat een tante van jou? Hoe kan dat nou, ze is nog hartstikke jong.”
“Ik kan je even voorstellen aan Flora,” zegt Rhex.
“Nee, dat hoeft niet,” zegt Sjors en rent haastig weg.
Eigenlijk zijn de kistjes best wel mooi bewerkt, allemaal met zedig houtsnijwerk van tuinen en dergelijke.
Hij gaat hij naar Dyenne’s ouders die er wat verloren bij staan. Ze staan te kijken naar Jurt, Nicolas, Rinaldo, Merlijn en Gilva die zich staan aan te stellen op de dansvloer. Verderop ziet hij een somber kijkende Mandor, glas wijn in de hand, die het gedoe aan staat te zien. Xena en Martin komen meedoen. Martin loopt naar Rinaldo, er moet gepogood worden. Jurt kan echt moves op de dansvloer. Breakdancing met echte vonken en slooft zich vreselijk uit. Julia zucht eens diep…

Rhex spreekt zijn schoonouders aan, haar vader vindt het een leuk feest. Rhex spreekt zijn complimenten uit over de kistjes.
“Tja, zoiets als een draak zat er niet in, zo veel geld hebben we niet… maar jullie zijn altijd welkom bij ons thuis, ook al hebben we niet veel ruimte,” zegt haar moeder. Haar vader probeert uit te leggen dat de verliefdheid overgaat, maar dat er ‘houden van’ voor in de plaats kan komen. Hij mag ze Dorian en Cecile noemen. Hij maakt ook nog kennis met Stacy, Dyenne’s zusje van 12, die het gedans helemaal geweldig vindt en vraagt of Jurt een demoon is?
“Ja, dat is zo’n vieze demoon…” weet haar moeder en ze vraagt aan Rhex:
“En het zijn allemaal vrienden van je? Waar was jij eigenlijk tijdens de oorlog?”
Hij probeert hen uit te leggen dat hij toen nog jong was op een andere wereld en niets wist van de oorlog tussen de Hoven en Amber.
“Oh, dus je bent niet een echte demoon?” vraagt haar moeder opgelucht. “En dat is je vader?” ze wijst naar Nicolas. “Die is toch net zo oud als die Jurt. … Wat doe je als Dyenne oud wordt en jij jong blijft?”
“Bij haar blijven,” zegt Rhex. Dorian zegt zijn vrouw dat ze niet zo moet doorzeuren, het zijn hun zaken niet. Tegen Rhex zegt hij voorzichtig de dansen en de muziek wat ruig te vinden.

Ik vind de muziek waardeloos, de zanger is niet goed bij stem.
Ik loop naar Deirdre toe die er wat verloren bij staat en met een misprijzend gezicht naar de band en de dansers staat te kijken. Ik zeg haar verrast te zijn door de muziekkeuze van Rhexenor en Dyenne.
“Helemaal niet hun keuze,” zegt ze, “Random heeft de muziek uitgezocht. Mijn smaak is meer als die van jou. En nu ga ik hier iets aan doen!”
Ze loopt naar de band toe, praat even met hen. Ze kijken wat verbijsterd maar gaan dan toch mar wat anders spelen. Een soort van klassiek, hier en daar vermengd met een tikje punk. De huidige dansers zijn teleurgesteld, maar er komen nu ook andere mensen op de dansvloer.
Dara loopt naar Jurt toe die er vreselijk verwilderd en bezweet uit ziet. Ze zegt iets tegen hem, hij loopt weg om even later keurig netjes en schoon weer terug te komen en vraagt Julia ten dans.
Dalt komt mij ten dans vragen en vertelt tijdens het dansen dat er op Corisant een goede punkband is, helemaal zijn smaak van muziek.

Cecile vraagt Rhex ten dans. Na de dans komt hij ergens bij een nog steeds somber kijkende Mandor uit en spreekt hem aan.
“Is alles naar je zin?”
“Oh ja, dit is een leuk feest en uitstekende muziek. Al was de muziek daarstraks een stuk beter, nu is het een beetje tam. Maar als je wilt kan ik voor morgen een DJ regelen, die allerlei soorten muziek kan laten horen, elke eeuw, elk land. Dus voor elk wat wils.”
Dat klinkt Rhex goed in de oren en hij stemt toe. Hij vraagt voorzichtig waarom Mandor hier eigenlijk op het feest is?
“Dara wilde graag dat ik met hen mee zou komen en het leek me wel interessant. Je draagt trouwens een mooi pak. Je hebt ook leuke kadoos gekregen en je hebt een hele mooie vrouw. Pas maar goed op haar, er liggen altijd vijanden op de loer.”

Moyra komt naar Ronardo toe om te dansen. Ze vraagt hoe het er mee is. Of hij nieuwe powers heeft?
“Waar ben je eigenlijk mee bezig, jullie doen allemaal leuke dingen en ik mag nooit mee. Ik ben helemaal niet bang. Heb je al monsters ontmoet?”
“Zoveel, kleine en grote.”
“Mijn moeder sluit me maar op, jij hebt me toch ook liever in de groep? Jij en Rhexenor zijn mijn leukste neven, Sean is een beetje een zeikerd. Hij is niet aardig, ziet vrouwen niet staan. Maar je hebt natuurlijk allang een vriendin.”
“Nee hoor.”
“Dan kun je met mij gaan!”
“Jij hoort niet bij de echte Rebmanen,” complimenteert hij.
“Andere vrouwen durven natuurlijk niets. Wat vindt je moeder over ons?”
“Ze heeft eens gezegd dat dat kind nog veel moet leren.”
“Wat! Dat zal ik straks je moeder even zeggen. Moet je ze nu eens jaloers zien kijken.”
Ronardo kijkt om zich heen, maar ziet geen bijzondere interesse in hun tweeën. Moyra draagt vandaag een mooie lichtblauwe jurk, vrij doorschijnend.
Flora draagt een echte baljurk, donkerpaars, net te kort zodat er flink wat been zichtbaar is. De jurk heeft een diep decolleté en mannen doen hun best om zoveel mogelijk te zien of juist om niet te kijken.
Moyra vraagt Ronardo of er nog iets gaat gebeuren. Ronardo vindt het feest wat saai. Ze is blij dat Gwyndrod thuis is gebleven, deze is bezig met een tegencoup.
“Je oom Random belooft van alles, maar komt nooit iets na. De moeder van Rhexenor lijkt me een stuk aardiger, ze is vast minder sloom.”
Moyra is troonopvolger, dat vindt ze heel vervelend. Dat gaat via de vrouwelijke lijn bij hen.
Patroon vind ze een beetje duf, dat met die troeven is pas leuk. En wat te denken van Feniks. Je kunt dan allemaal dingen. Ook reizen. Ze denkt dat hij van alle mensen hier wel de slimste is. Ja, zijn moeder is dan wel slimmer, maar hij zal later nog slimmer zijn.

Ronardo danst eigenlijk best wel veel met Moyra, merken andere mensen op.

Alle tantes willen met Rhexenor dansen, ze willen weten waar de huwelijksreis heen gaat. Uiteindelijk mag Dyenne met hem dansen. Ze heeft ze met bijna alle ooms gedanst, behalve Julian.

Ik dans eens met Gérard, met Julian, dan een dans met Merlijn, eigenlijk kunnen ze allemaal goed dansen. Ook een dans met ene Jon, die kan dat niet zo goed.
William heet dan eindelijk moed verzameld en wil ook eens met me dansen. Helaas is hij niet in een beste stemming vanwege de Chaosieten op dit feest, hij voelt dat er bloed aan hun vingers kleeft. En ik laat me zomaar met hen in, ik heb er zelfs met één gedanst! Hij praat wat te luid, vertelt dat hij Gilva net heeft weg gestuurd door haar te vertellen dat hij niet met haar dansen zou ‘omdat ze evil is’. Hij vraagt zich af wat Oberon zou zeggen van dit verraad. En waarom hij, William, hier is, als hij had geweten dat al die ‘evil’ lui hier zouden zijn, was hij niet gekomen. Het escaleert bijna als Jurt tegen hem opbotst. Jurt stamelt excuses die door William niet worden geaccepteerd: “Nu heb ik er schoon genoeg van!” roept hij. Ik ze dat Jurt boos begint te worden en weet William net op tijd weg te trekken.
Natuurlijk komt Mandor me dan vragen voor de volgende dans. Ik heb gemerkt dat hij erg in trek is bij het dansende vrouwvolk en eigenlijk bevalt me dat niets. Maar dat zeg ik niet tegen hem. We hebben het over kleding en gedrag, hij vertelt dat Dara familie is van de Heilige Benedict en dat binnen zijn familie Fiona als Heilige wordt gezien. Nicolas is binnen diens familie een buitenbeentje, het aanleggen met een Amberiet tijdens de oorlog was heel erg fout, vooral bij de Hendrakes die volgens een strikte erecode leven.

De eerste huwelijksnacht voor het paar. Dyenne heeft wel heel veel kleren aan.

Ronardo danst ook met Fiona en met Coral en met Kristina en Vialle en met Flora. Deze vraagt of hij iets heeft met Moyra. Ze wil verkering, hij vindt het best…
“Dat is niet netjes,” legt ze uit. “Je moet haar vragen, met haar ouders praten en dergelijke en pas als het een beetje klikt, dan kun je haar ten huwelijk vragen. Er zijn wel meer jongemannen die haar leuk vinden. Nu danst Odysseus met haar. Die Odysseus is een leuke vent.”
Daar heeft Ronardo geen kijk op.
“Die Iolanthe is anders misschien interessanter,” zegt Flora, “Wat moet Benedict ermee?”
Hij vertelt dat ze elkaar van heel vroeger kenden.
“Benedict is een knappe man,” zegt Flora. Ronardo vertelt dat Benedict ouder is dan de andere twee. Maar de raven zijn jokkerds, weet ze. Fiona ziet er trouwens echt goed uit vandaag.
“Als er iets lastig is, is het jaloerse vrouwen van me af te slaan. Met mannen is dat geen probleem, maar vrouwen… Ik durf te wedden dat jij beter bent met troeven dan met vrouwen.”

Iedereen heeft een eigen kamer.

Midden in de nacht worden we wakker, alles is in rep en roer. Er is een aanslag geweest. Op het terrein is een grote bloedplas, Dalt is neergestoken en afgevoerd. Een paar uur later is er een tent die wordt aangevallen. Deirdre staat een paar honden van zich af te houden. Deirdre is flink gewond, wordt ook afgevoerd. Van de honden, hellehonden met rode ogen, blijven wat vieze vetvlekken over. Een paar uur later wordt Brand met een dolk in zijn buik afgevoerd. Nog geen uur later weer een hoop gegil en gekrijs, Iolanthe is bezig om spoken van zich af te houden met een zwaard.
Tegen de dag is er niets meer aan de hand. Rhex komt in zijn slaapkamer maar vindt daar een dooie Chinees en geen Dyenne. Hij neemt het lijk mee naar een boos kijkende Benedict. Het lijk wordt weer terug gelegd, Corwin wordt erbij gehaald om te onderzoeken. Hij concludeert dat er heeft iemand een slecht gerichte fireball op die Chinees gedaan heeft. Er is flink gevochten ook. De Chinezen zijn van Deirdre.
Nee, helemaal niet, zegt Deirdre die weer terug is. Er wordt wat over en weer gepraat en men komt tot de conclusie dat de Chinezen blijkbaar van niemand zijn.
Rhexenor wil weten waar zijn bruid is. Oh ja. Merlijn wordt er nu bij gehaald. Nee, de Chinezen zijn ook niet van hem. Van wie zijn ze eigenlijk, wil hij weten…
“Misschien dat iemand met het lijk kan praten zodat we erachter kunnen komen waar Dyenne is?” vraagt Rhexenor. Oh ja, de bruid is weg. Nu worden Mandor en Despil gehaald die het lijk onderzoeken.
“Dood aan een fireball. Slecht gericht trouwens,” mompelt Mandor.
“Ja, ik zie het. Waarom zo ineffectief?” vraagt Despil zich af. “Het had veel beter gewerkt als…”
“Nu ophouden met dat geleuter over die fireball,” zegt Deirdre, “We willen weten wat er met de bruid gebeurd is.” Oh ja. Iedereen wordt nu weggestuurd, Mandor en Despil hebben ruimte nodig.

Daar komt Gérard aanrijden, Dyenne voor zich op zijn paard. Er is niets aan de hand met haar, ze was ontvoerd door een stel Chinezen met een koets. Gérard viel op dat ze erg geheimzinnig aan het doen waren en is ze gevolgd, heeft een aantal Chinezen vermoord en Dyenne bevrijd. Hij heeft het over zeker 50 lijken, maar er is geen spoor meer van hen te vinden.
Inmiddels is Despil weg gestuurd van het onderzoek op het lijk van de ene Chinees. Wat later komt Mandor melden dat hij wat hij te weten gekomen is van het lijk: ze zijn ingehuurd door Het Masker. Zelf gelooft hij dat niet zo, maar zegt zeker te weten dat er een Chaosiet achter zit.

Hoe dan ook, de aanslagen zijn van verschillende bronnen. En niemand die er echt mee zit. De honden waren opgeroepen, er zijn diverse lui die dat kunnen hier aanwezig. Net als dolken dwars door tenten werpen.
De volgende ochtend zitten we aan het ontbijt, alle gewonden zijn inmiddels weer terug gekeerd.
Het begint buiten hard te waaien en te regenen. Een aantal Amberieten gaan werken aan het weer. Het wordt even mooi, dan begint het grote hagelstenen te hagelen. De Chaosieten bewerken het weer dan. Even mooi, dan gaat het sneeuwen. Nog wat later krijgen we te maken met een meteorietenstorm. Intussen blijkt ook al het eten bedorven te zijn, vol wormen. Rhex pakt zijn hoorn om opnieuw vers eten aan te vullen.

Dan komen er een zooi zombies naar boven waggelen. Moyra en Ronardo gaan samen zombies blazen. Merlijn laat een muur van messen zien, Despil heeft een vuurzee, ze bieden tegen elkaar op. Ik hak ook mee. Nicolas en Deirdre lopen te tellen tijdens het schieten

Uiteindelijk zijn de zombies op en dan zitten er andere dingen op de lijken die op ons afkomen. Ghouls. Tegen de avond hebben we die ook opgeruimd. Hier en daar blijft er een vies luchtje hangen.

Random gaat nu weg, het is niet meer gezellig, iedereen denkt dat hij de aanslagen heeft gepleegd. Hij neemt afscheid van Rhex. Vialle zegt hem op te passen voor de paarse beelden.
‘s Avonds doet een zesarmige demon het orkest. Dit is voor William de druppel, neemt ook afscheid.

Dan worden we aangevallen door paarse standbeelden. Als we worden aangeraakt, raken we vertraagd, niet-Amberieten en –Chaosieten raken verlamd. Tegen de morgen zijn ze allemaal kapot, die dingen zijn niet erg gevoelig voor magie. We zijn de hele nacht bezig met die stomme beelden.

De volgende ochtend. Er is een aanslag op Julia gepleegd en op die Marcus.
Benedict en Iolanthe zeggen dat House Jesby achter de zombies en de ghouls zaten, vermoedelijk achter de veranderingen met het weer ook. Maar de standbeelden niet kwamen niet van hen.
“Kan het iets tegen jou persoonlijk zijn… iets met paars,” vraagt Benedict aan Rhex. Deze gaat naar Caine, de denkt dat er Amberieten achter de aanslagen zitten.
De beelden vindt hij erg interessant, iets in het materiaal dat zowel Chaosieten als Amberieten verlamd, hij gaat uitzoeken waar het materiaal vandaan komt.

Julia heeft een vergiftingsaanslag overleefd, Marcus een dolk in de rug. Julia is behoorlijk ziek. Er blijkt dus ook een aanslag op Dara gepleegd, niets bijzonders, zegt ze tegen Rhex. Eigenlijk wel leuk, het is zeker niet Rhex’ schuld. Ze gaat uitzoeken waar die paarse steen vandaan komt.
Hij vertelt haar van Darius. Misschien is deze boos dat hij niet op het feestje is uitgenodigd, denkt ze.

Sean vindt het inmiddels een zooitje, Moyra vindt het spannend.

Mensen beginnen langzaam aan weg te gaan. Ik loop nog even naar Julian toe en zeg hem dat ij toch maar met Caine moet praten, Tevens biedt ik hem mijn excuses aan voor dat ik hem verweet dat hij me te lang in mijn Schaduw had gelaten.
Hij vond de beelden interessant, een apart materiaal, hij is benieuwd waar het vandaan komt. Het doet hem denken aan blauwe steen. Dat schermt machten af, dit is een soort van variant.
De vrouw van Bleys, Kristina, vond hij wel aardig. Ik vind het een vreselijk luid mens, maar dat zeg ik niet. Ik zeg dat hij dan misschien Bleys en haar eens moet opzoeken.
“Je zit vol met humor, de laatste tijd,” zegt hij ijzig.
Ik zeg hem dat ik nu naar huis ga.

Ronardo vraagt of Moyra met hem uit wil gaan, dat zal hij dan aan haar moeder moeten vragen. Ze wil wel naar het theater, eten en dergelijke in Amber stad. Hij gaat aan Llewella vragen of hij met ze mee mag. Waarom? Om met Moire te overleggen, legt hij uit.
Hij gaat met ze mee naar Rebma, waar blijkt dat het weer in handen is van de Rebmanen, alle Chaosieten zijn ontsnapt. Er is iets weg uit het museum, iets waarvan toch ze niet wisten wat het deed.

Rhex en Dyenne wordt een fijne huwelijksreis gewenst.

Alle gasten zijn uiteindelijk weg, behalve Corwin en Deirdre, die op het personeel aan het letten zijn.
“Ik vond het leuk,” zegt Deirdre tegen haar zoon. “Vooral die beelden waren interessant.”
“Ik vond het eng,” zegt Dyenne, “ik hoop dat het niet altijd zo gaat.”
Corwin is wat verbaasd dat iedereen kwam die hij zo’n beetje had uitgenodigd.
“Dat is niet meer dan normaal,” vindt Deirdre.
“Ben je blij met de kadoos?” vraagt Corwin aan Dyenne.
“Ja, vooral met het kristallen servies en de stoffen. En ook met de magie enzo…”
“Waar ga je heen op huwelijksreis?” informeert Corwin.
“Naar Hawaï toch?” zegt Rhex.
“Dat zou Corwin toch regelen?” zegt Dyenne.
“Heb ik dat gezegd? Ehh…”
“Anders kunnen we me de camper gaan…”
“Die werkt niet overal, het is een High tech ding. Op Hawaï komen is niet zo moeilijk, als jullie dat willen, breng ik jullie er even heen. Geld en pasjes kan ik ook regelen. Welke tijd hadden jullie graag gehad?”
“Ten tijde van Pearl Harbour,” adviseert Deirdre.
“Doe maar wat later,” zegt Rhex.
“Wat, bedoel je de tijd met al die geslachtziekten en toeristen? Of wil je meer tech of juist niet? DVD spelers, breedbeeld tv’s?”
“Nou, dat het lekker warm is,” zegt Dyenne.
“Dan de jaren 80 maar,” zegt Corwin.
Deirdre zegt afwezig dat ze nog wat dingen wil doen, dus gegroet.

Dyenne en Rhex kunnen paardrijden. Maar hier zijn alleen gewone paarden. Ze nemen ook proviand mee.
Rhex heeft nu een naam voor de draak. Hij gaat te paard naar hem toe. Het paard gooit Rhex halverwege af, durft daar echt niet naar toe.
Rhex loopt de rest. Hij zegt tegen de draak: “Ik noem je Sittarius!”
De draak kijkt hem aan en gromt. Rhex wil hem aaien, maar de draak hapt. Corwin komt erbij staan en vraagt of hij het beest al gevoerd heeft? Rhex haalt een stuk verse koe uit zijn hoorn, de draak steekt er een klauw in, blaast even en roostert het zelf. Dan vreet hij het op. Rhex haalt een hele berg vlees tevoorschijn en de draak vreet het helemaal op. Corwin is geïnteresseerd in de hoorn.
Corwin adviseert Rhex om het personeel goed te instrueren het beest regelmatig te voeren. En anders moet hij zelf maar mensen gaan jagen…
De draak tekent wat symbolen op de grond, Corwin kan het lezen en zegt dat de draak Cikorax schijnt te heten. Dan noemt Rhex hem nu officieel zo. Ze halen elkaars hand open en verbinden hun bloed met elkaar. Dat sist even en doet pijn. Rhex heeft nu een soort bliksemafdrukje in zijn hand, net als de draak.

“Laten we gaan,” zegt Corwin, “en laat de draak weten wat hij wel en niet mag.”
Rhex zegt dat ze binnen een paar weken terug zullen zijn en Cikorax geen mensen mag eten. Wel vis en koeien.
Rhex loopt naar zijn paard, die even niet thuis is. Hij moet hem optillen en in de stal dragen.
Dyenne maakt zich wat zorgen over gasten die worden opgegeten als ze hun landgoed komen bezoeken.
“De naam is heel oud,” zegt Corwin. “Waar heb ik dat ooit gelezen? Op een aarde, ik dacht een suikermerk… anders vraag nog eens bij Bleys na. Als Brand je inderdaad het ei heeft gegeven als dank voor het redden uit de Abyss, zou je het hem misschien ook kunnen vragen. Maar vertrouw Brand niet, die is niet helemaal lekker. Ik heb een paar van die broers, de ene is Brand en de andere Julian.”
“Julian is wel aardig,” zegt Rhexenor.
“Aardig? Heb je dan niet gemerkt hoe afzijdig hij zich hield op het feest? Hij zat alleen maar wat boos naar Morwenna te staren! Hij is van ons de enige die in wit moet komen, dat is de kleur van evil. Hij heeft zich veel te lang in het bos opgesloten!
Trouwens, weet je wat William heeft gezegd heeft tegen de vriendin van mijn zoon! Dat is juist zo’n leuk meisje!
Ik weet zeker dat achter een aantal, ik denk zelfs achter alle aanslagen, Julian zit. Ik moet nog even uitzoeken welke banden hij heeft met Chinezen…”
“Oh, was hij dat!” zegt Dyenne verschrikt.
“Zeker,” knikt Corwin, “Je weet niet waar hij op uit is. Waarom hij bijvoorbeeld ooit een ratelslang in mijn bed heeft gestopt, en spijkers door mijn schoenzolen heeft geslagen.”
“Dat was Random toch?” meent Rhex te weten.
“Ach, Random is een goede jongen, als hij de schuld op zich heeft genomen. Waarschijnlijk omdat hij het sneu vindt dat Julian van bijna alles de schuld krijgt. Maar van mijn broers is hij de meest geniepige.
Neem nu het voorbeeld van mijn vriendin. Ga ik al jaren mee… nou ja, best lang. Dan is ze zwanger, blijkt dat van Julian te zijn!”
“Dat is toch nog steeds onzeker?” zegt Rhex.
“Tja…” Corwin twijfelt wat. “Julian zegt zelf dat ze zijn dochter is. Ik bedacht toen dat het eigenlijk wel zielig is voor hem. Iemand die al geen kinderen heeft ook nog die ene dochter afnemen… dus ik heb zijn erkenning van Morwenna niet aangevochten.
Maar ik hou het in de gaten! Als hij haar lullig behandeld, zal ik hem de waarheid zeggen!”
Dyenne en Rhexenor knikken begrijpend.
“Tja,” gaat Corwin nog even door,” ik heb een broer die kluizenaar is en dan nog en een gek als broer… die moeten geholpen worden!”

Ze rijden door wisselende landschappen, het wordt steeds achteloos veranderd door Corwin. Voor ze het weten zijn ze er al. Binnen een dag. Rhex denkt dat er een paar 100 werelden voorbij geflitst zijn.
Hij wijst ze hun hotel aan het strand, hun paarden zijn nu vervangen door een Jeep. Ze stappen in, er verschijnen koffers achterin. Ze krijgen credit cards, daarmee kunnen ze alles kopen, misschien geen slagschip…
Corwin loopt het hotel binnen en vraagt de manager te spreken. Dat is een oud mannetje.
Corwin vraagt waar het welkomstcomité voor dit bruidspaar is? En durft hij nog vragen of er geboekt is… kijk onder Zorba de Griek…
Er wordt gekeken.
“Oh ja, die staat pas voor volgende week geboekt.”
“Wat is dit voor hotel!” gaat Corwin tekeer. “Dat is jullie fout! Dit net getrouwde stel blijft hier twee weken en ik wil dat ze het beste van het beste krijgen! Geld speelt geen rol!”
De manager belooft van alles, het personeel begint te rennen. Er worden bloemenkransen om Dyenne en Rhex heen gehangen.
“Troef me over een week of twee,” zegt Corwin tegen Rhex. En tegen de manager:
“Als ik hoor dat ze het niet naar hun zin hebben, weet ik je te vinden. Dan heb je geen hotel meer, geen baan en leef je op de straat!!
Hij neemt afscheid van Rhex en Dyenne en even later horen ze hem weg racen in een dure sportwagen.
Intussen zijn de acht koffers van Rhex en Dyenne uitgeladen, hun golfspullen, hun duikuitrusting, enzovoort.

De halve bovenverdieping is voor hen. Er zijn maar liefst 5 wc’s, een aantal bubbelbaden, een zwembad op het balkon, enzovoort. Het personeel komt voortdurend handdoeken wisselen, er is wijn genoeg.
Ze vragen de manager hoe de creditcard werkt. Hij laat het zien, met een afdrukje en een formuliertje… en hier kunnen ze gewoon geld krijgen.
“Hoeveel heeft U nodig?” vraagt de man.
“Doe maar $5000,” zegt Rhex. De manager trekt even bleek weg. Uiteindelijk krijgen ze $2000 in biljetten van 1, 5 en 10, meer was er niet in kas. Ze kunnen de biljetten niet eens allemaal vast houden, zoveel zijn het er. In hun portemonnee vinden ze ook nog een heleboel bankjes van $500 en $1000…

De baby heeft me gemist en lijkt blij te zijn dat ik er weer ben. Ik heb hem ook gemist en ook behoefte aan een lekker warm bad na al die gevechten. Ik besluit Owen mee te nemen en krijg aanwijzingen van het kindermeisje.
Na enkele dagen troef ik Mandor om hem een paar vragen te stellen. Hij is zeer afstandelijk, laat 3 donker metalen ballen een poosje in de kamer zweven voor we aan het gesprek kunnen beginnen. “Zou je een troef van hier kunnen tekenen, zodat ik niet altijd afhankelijk ben van of een Hellerit of Patroon om snel hier te komen?” vraag ik. Hij knikt.
“Binnenkort ga ik naar Dark End, geen idee hoelang dat gaat duren. Zou je af en toe een oogje op Owen kunnen houden?”
Dat was geen goede vraag.
“We zouden elkaar nu alleen nog maar spreken via de officiële weg. Ben je dat nu al vergeten dan? Ik vraag me af of je je wel bezig houdt met Owens veiligheid. Hoe vaak heb je me nu al getroefd vanuit hier? Hoeveel anderen nog?”
“Jou twee keer en mijn vader een keer,” zeg ik.
“Elke minuut dat ik hier ben, is een risico voor hem. Als ik word gevolgd, dan weten ze dat ik al twee keer hier vandaan ben getroefd, dat ik hier voor de tweede keer ben en men zal zich afvragen waarom dat is. Hoe vaak wil je gaan verhuizen voor hij volwassen is?
En dan naar Dark End? Ik denk dat je beter niet kunt gaan. Als er iets met je gebeurt, kan ik hem niet opvangen. Dat is niet mijn keuze, het kan gewoon niet.
Er is tijd voor nodig voor wat ik wil. Ik kan nu niet doen wat ik wil, alleen wat ik kan. Het is niet mijn keuze, de jouwe ook niet. Maar het is het verstandigst. Ik kan opgespoord worden, iedereen kan dat doen.” Hij staat op en troeft weg

Een dag of wat later probeert iemand me te bereiken. Ik weet meteen dat het Mandor niet is. Als ik de kaart van Julian pak, weet ik dat hij het is. Maar het lukt niet om me open te stellen voor troefcontact, zelf troeven lukt vanuit hier ook niet meer.
Op Boudicca reis ik dan naar een andere Schaduw. Ook dat gaat best moeizaam, kost al met al een paar uur. Daar heb ik een prima contact en Julian haalt me door.
Hij brengt me naar een vrij grote blokhut, waar Caine zit te wachten, die me uiterst vriendelijk begroet. Hij blijkt hier al een paar uur te zitten zonder iets te drinken aangeboden te hebben gekregen. Julian schenkt dan voor hem en mij een glas wijn in en verlaat de kamer.
Caine is nog steeds vriendelijk, van Julian heeft hij gehoord dat ik met een aantal problemen zit. Hij gaat me een paar vragen stellen om zeker te zijn dat hij alles goed in zijn hoofd heeft.

“Ik begrijp dat je het Oerpatroon hebt gelopen en een toekomstvisie kreeg?”
“Ja.”
“En dat je besloot om daar naar te handelen?”
“Dat klopt.”
“De mensen die dat gedaan hebben, zijn niet altijd gelukkig met de resultaten. Ook zij die de keus wel hadden. Voor een aantal heeft het bijzonder slecht uitgepakt. Het verhaal van Lorrayne is het meest tragisch…Lorrayne kwam tussen Flora en Julian. Maar laten we dat bewaren voor een andere keer.”

“Ik begrijp dat het kind inmiddels geboren is?”
Ik knik.
“En een Chaosiet is de vader?”
“Ja.”
“Het is niet raar om een Chaosiet als vader te hebben. Eigenlijk zijn we dat allemaal, daar komen we vandaan. Door Patroon kan onze familie de mensvorm vast houden. Hoe kan het anders dat je een baby kunt krijgen van een totaal ander wezen, dat zou genetisch anders niet mogelijk zijn geweest.
Je vader gelooft echter niet zo dat we allemaal demonen zijn. Onze familie heeft een vijandelijke band met heel Chaos, binnen de Hoven zelf hebben er een aantal huizen ruzie met elkaar. Ze zijn jaloers op Amberieten, die het Patroon hebben om stabiel te blijven.”

“Wie is de vader?” is de volgende vraag.
“Mandor,” zeg ik.
“Hm… dat maakt het inderdaad moeilijk… Heeft hij iets gedaan om het kind te beschermen?”
Ik vertel dat troefcontact inmiddels niet meer mogelijk is.
“Ik vermoed dat hij nu Macht in die Schaduw heeft gestopt. Misschien is het zelfs beter de Schaduw helemaal af te schermen. Dat is niet zo moeilijk, ik ga je daarbij helpen. Maar dat zal alleen werken zolang de jongen daar blijft. Op een gegeven moment zul je hem daar niet langer vast kunnen houden.”
“Dat snap ik. Maar dan zal hij hopelijk zichzelf wat kunnen redden,” zeg ik.
“Zelfredzaamheid is geen garantie voor veiligheid. Zodra ze uit hun Schaduw komen, wordt het gevaarlijk. Ik heb mijn dochter jarenlang heel goed beschermd. Toen ik net begonnen was met haar wat vrij te laten, werd ze ontvoerd door Jasra. Het is maar de vraag of je zoon later luistert naar goede raad. Hij zou eigenwijs kunnen zijn als hij op jou lijkt. Of op Julian. Of op Mandor.”

“Ik heb ook van jullie plan gehoord,” vervolgde hij nadenkend. “Mijn broer noemt het waanzinnig, ik denk dat het nog niet zo slecht is. Jullie kunnen gegarandeerd problemen verwachten. Vanuit Amber en vanuit een aantal Chaoshuizen. Als jullie erin slagen het bestaan van jullie zoon echt geheim te houden, zal hij rustig kunnen opgroeien. Wie zijn er allemaal op de hoogte?”
“Mijn vader, jij, Mandor en ik,” zeg ik.
“Zorg ervoor dat je mensen als Jurt, Vialle, Jasra, Brand en Coral niet onder ogen komt. Probeer ze zoveel mogelijk te ontlopen. Het is echt een goed idee om een officiële band aan te gaan en ik denk dat jullie dat inderdaad moeten doen. Het zal goedgekeurd moeten worden door beide kanten. Als er andere kinderen uit voortkomen, kunnen jullie die eventueel officieel erkennen, jullie zoon in ieder geval niet.”

Julian komt weer binnen.
“We zijn er uit,” laat Caine hem weten. “Maar ik vind dat je je dochter moet steunen.”
“Ik heb niet gezegd dat ik dat niet zou doen,” zegt mijn vader. “Maar ik hoef het niet leuk te vinden.”
“Nee, dat hoeft niet,” zegt Caine. “Maar je moet je wel gedragen.”
“Er is niets mis met mijn gedrag,” gromt Julian.
“Zeker wel. Mensen gaan vragen stellen. Hoe onopvallend was je tijdens dat feest denk je? Je hebt je zo afzijdig gehouden dat het zelfs iedereen opviel. En dan die boze blikken steeds… je begon nog net geen dingen te roepen…”

Ronardo troeft mee en gaat niet dood. Hij komt aan bij het paleis onder water.
De mensen zijn blij en bevrijd van de Chaosieten. Moyra en Llewella lijken niet erg verrast. Sean blijkbaar wel. Moyra troont Ronardo mee naar Moire. Onderweg komt hij Gwyndrod tegen die enthousiast is hem te zien. Hij had hem niet verwacht, vertelt dat ze allemaal ontsnapt zijn. Hij kon dus niet op de bruiloft komen.
Moyra stormt de werkkamer binnen waar haar moeder met een aantal mensen zit te praten. Die gaan beleefd weg, net als Moyra.
Ronardo staat er alleen voor, hij mag gaan zitten. Hij is beleefd, vraagt hoe het er mee is.
Ze biedt hem wijn aan.
“Hier is moeilijk aan te komen in Rebma, we zitten met een handelsprobleem.”
“Daar kan ik bij helpen, zegt Ronardo. “Kashfa zou eigenlijk meer handel willen met Rebma.”
Oh ja, jij bent toch ambassadeur van Kashfa?”
Ronardo prijst Kashfa aan als handelspartner. Ze kunnen prachtige stoffen en wijn leveren.
“Rebma kan wat andere dingen leveren dan vis,” zegt de koningin.
Ze kunnen ook militaire steun gebruiken uit Kashfa.
“Hm, dat is misschien te regelen via Dalt… die heeft ook iets tegen Amber,” zegt Ronardo.
“Hoe zou je het vinden als Moyra wat meer met Dalt zou omgaan?” vraagt Moire, “Ze heeft het heel vaak over hem.”
“Eh, weet ik niet,” zegt Ronardo. Maar dat met de handel en militaire steun wil hij wel gaan regelen voor haar.

Ronardo vertelt over de bruiloft. Ze vindt het een beetje abnormaal dat ze Dyenne prinses hebben gemaakt, maar nu Deirdre op de troon zit, kan ze daarmee weg komen. Het nadeel van Random die nu weg is, is dat ze niet weten waar hij uithangt. Ronardo denkt dar Vialle hem in toom houdt. Daar is ze helemaal niet zo zeker van. Vialle die hem op orde heeft gezet? Die heks… daar valt niets van te verwachten.
Maar ze hebben dus een bruiloft achter de rug van drie dagen, waar een en ander is voorgevallen? Ronardo vertelt van de aanslagen.
“Aanslagen in de kringen van Amber is normaal hè? In Rebma is dat zeker niet orde van de dag.”

“Ik wou graag wat meer tijd besteden met Moyra,” zegt Ronardo.
“Je bent altijd welkom om te praten.”
“Ik wil haar meer als vriendin zien.”
“Ja natuurlijk, jullie zijn toch vrienden geworden toen je haar redde?”
“Nee, ik wil meer met haar uit.”
“Wiens idee is dit? Je bedoelt dit serieus dus?” Hij knikt.
“Ik vroeg me al eens af hoe je moeder je vader heeft ontmoet. Je lijkt op haar, altijd druk.”
“Ik let normaal niet zo op meisjes, ben altijd bezig,” beaamt Ronardo.
“Je moet weten dat hier in Rebma de meeste Amberieten niet populair zijn, sommige wel. Jij en Rhex en ook Morwenna hebben Moyra gered, dus jullie zijn hier altijd welkom. Ze heeft het altijd over jullie. En wat jullie nu van plan zijn… er kan een band uit groeien, ik kan niet inschatten hoe serieus je bent.”
“Ik wil haar beter leren kennen, wat magie leren enzo” zegt hij.
“Ze is 19, bijna 20.. als ze nu geen dingen over het leven leert, leert ze het nooit. Ik heb trouwens liever niet dat je haar allerlei ‘magie’ dingen leert… waarom zou je. Probeer haar te leren kennen op persoonlijk vlak. Ik wil geen nee zeggen, maar heb wel een bedenking: ik ga akkoord met je verzoek, met als voorwaarde dat je de helft van die tijd in Rebma doorbrengt. Als je iemand wil leren kennen, moet je ook weten waar ze vandaan komt.”
Daar gaat hij mee akkoord. Moire doet de deur open met een magisch iets en daar komt Moyra naar binnen struikelen. Ja, ze heeft ‘bijna’ alles gehoord.
“Ik ga ervan uit dat jullie je netjes gedragen, en ons geen zelfmoordtoestanden te wachten staan?” vraagt Moire streng.
Moyra is het niet helemaal eens met de regeling.
“Ik wil juist andere dingen zien dan Rebma, ik zit daar altijd al!”
“Ik neem aan dat jullie verstandige plaatsen kiezen om heen te gaan.”
“Ik wil je wereld graag zien! Schieten ze er ook veel?” vraagt Moyra aan Ronardo.
“Nee,” zegt hij. “Hoewel ik daar bij de politie zit. We kunnen er wel gave films kijken.”
Ronardo overhandigt Moire een troef van zichzelf. Ze geeft Ronardo ook een troef van haar, op de achterkant is een zeepaardje met 1 hoorn te zien.
Moyra vraagt wat ze aan moet trekken, ze komt even later terug in spijkerbroek en t shirt. Hij neemt haar mee naar zijn huis.

Ze vindt het wel erg klein hier. Hij laat zien met allerlei knopjes hoe de bewegende meubelen werken en ze kijken een film over onderzeeërs, ‘The Hunt for the Red October’.
Heel modern, vindt ze. Heeft Gérard niet zo’n ding? Halverwege de film wil ze naar buiten. Na een poosje op de bewegende trottoirs wil ze wat eten. Ze kunnen Chinees eten, stelt Ronardo voor.
Ze is even in de war met de Chinezen van het feest, durft hij daar zomaar te gaan eten? Hij legt iets uit over schaduwen.
Ze neemt dingen met inktvis en dergelijke. Ze vertelt wat over Rebma. Vissenkwekers zijn de meest saaie lui die er zijn. De schoonmakers zijn spionnen, dat is heel spannend.
“De gewone mensen nodigen we niet uit als we Amberieten hebben, die kunnen hun mond niet houden. Wij van Rebma laten nooit alles zien, nooit. Mij vinden ze een buitenbeentje, omdat ik allemaal dingen wil.”
Rond de gouden cirkel kom je weinig Rebmanen tegen, ze komen niet graag buiten, dus worden ze opgelicht. Zo fijn dat Ronardo met Kashfa voor ze wil onderhandelen! De meeste mensen blijven graag in Rebma, dat heeft gewoon alles. Goede scholen, geen oorlog… alles. Er zijn heel veel conflicten die zich afspelen onder water, haar moeder kent heel veel mensen en ze komen bij haar met hun vragen en problemen.
Ze maken ook magische tapijten, die bewegen een beetje en lijken wat te leven. Interessant, denkt Ronardo.
Zij heeft liever ontploffingen en monsters, die ghouls waren leuk, ze heeft er nog een poosje met eentje zitten praten. Ze zijn best slim en ze eten lijken. Ze hebben hun eigen taal, ze leven, ze zijn niet dood.
“We hebben wel dat soort spellen,” zegt hij, “realistische”. Als ze weer bij hem thuis zijn, laat hij ze zien. Dat lijkt heel erg op de magie van haar leraar, dan heet het illusies. Hij vertelt dat er hier Technomancers zitten. Ze vraagt of dat een power is?
“Dat valt onder Sorcery,” zegt hij, “dit is technologie.”
Ze vindt het heel bijzonder dat hij haar zijn wereld laat zien en hij krijgt er een kus voor. Ze wil alles zien, hij vraagt of ze mee gaat naar zijn ouders hier die op een maan wonen. Dan zullen ze gaan met een ruimteschip. Dat lijkt haar interessant.
Hij huurt een vliegtoestel en vliegen naar de maan. Met het nieuwe type schepen met de nieuwe motor gaat het een stuk sneller, na enkele weken zijn ze er al. Deze motors zijn al een jaar op de markt.

Eigenlijk is Moyra best aardig. Ze zal niet zo sterk zijn in dingen zoals Ronardo. Ze weet een paar magie woorden, ze zegt bezig te zijn met Sorcery, maar houdt zich er niet echt mee bezig, ze is sneller moe dan Ronardo. Ze kan geen troeven, maar geen Patroon. Ze heeft iets anders dat vrij krachtig is. En ze is daar behoorlijk lomp mee. Ronardo heeft van kinds af aan geleerd fijntjes met zijn magie om te gaan.
Ze heeft iets onder haar kleding dat haar beschermd. Haar soort van magiegebruik doet hem een beetje denken aan wat lompe manier van Merlijn en Martin, het tegendeel van Mandor. En ook Despil gaat er wat verstandiger mee om.
Ze is geïnteresseerd in mensen en praat met ze. Techniek vindt ze minder interessant, maar veel van die dingen kent ze met magie. De techniek is voor haar onbegrijpelijk.
Rebma werkt een beetje techniek en veel magie. In Amber werkt eigenlijk zowel magie als techniek niet.
Ze kan zich wel kleden, Ronardo vindt het wat bloot. Geen bh, blote buik, blote benen. In het ruimteschip loopt ze vaak zelfs helemaal bloot rond.

En ook Rebma wordt bezichtigd.